سند نامه ::
 
جواهرات مصرفی در كشورهای فرانسه و آمریکا

تاریخ 21 / 8 / 1356
جواهرات مصرفي در كشورهاي فرانسه و امريكا1
1ـ سنجاق سينه طلاي زرد با فيروزه / 9500 ريال
2ـ " " " " " " / 8500 "
3ـ " " " " " " / 9500 "
4ـ " " " " " " / 8200 "
5ـ " " " " " " / 7800 "
6ـ " " " " " " / 7500 "
7ـ " " " " " " / 7500 "
8ـ " " " " " " / 6500 "
9ـ " " " " " " / 6500 "
10ـ " " " " " " / 6000 "

جواهرات مصرفي در كشور بلژيك
16 / 8 / 36

11ـ سنجاق سينه طلاي زرد با فيروزه / 9000 "

12ـ سنجاق سينه طلاي زرد / 8400 "

13ـ سنجاق سينه طلاي زرد با فيروزه / 7800 "

14ـ سنجاق سينه طلاي زرد با فيروزه / 7500 "

15ـ سنجاق سينه طلاي زرد با فيروزه / 6500 "

16ـ سنجاق سينه طلاي زرد با فيروزه / 5000 "

17ـ سنجاق سينه طلاي زرد با فيروزه / 4250 "
18ـ گردنبند فيروزه و برليان / 73600 "

19ـ انگشتر فيروزه و برليان / 49800 "


مصرف علياحضرت شهبانوي ايران
16 / 8 / 36

20ـ گردنبند طلا مدل فرد / 256000 "
21ـ سنجاق سينه به شگل گنجشك / 53600 "









1ـ مينو صميمي در خاطراتش تصويري گويا از هزينه‌هاي شاه و فرح در هنگام سفرهايشان به خارج از كشور ارائه مي‌دهد. وي مي‌نويسد: « چون به‌طور معمول اولين محل توقف شاه و ملكه در سوئيس، شهر زوريخ بود، از اين‌رو همه ساله قبل از آغاز سفر شاه دو طبقه‌ي كامل از گراند هتل «دولدر» براي مدت دو ماه اجاره مي‌شد تا مورد استفاده شاه و همراهانش در زوريخ قرار گيرد و گرچه شاه و ملكه قاعدتاً پس از يك هفته در زوريخ، براي گذراندن بقيه‌ي دوره‌ي سفر خود عازم سن‌موريتس مي‌شدند، ولي سفارتخانه اجاره‌ي دو طبقه كامل هتل « دولدر» را تا پايان دو ماه كماكان مي‌پرداخت.
...... و غير از آن، در تمام مدت اقامت شاه و ملكه در سوئيس، هواپيماهاي اختصاصي متعددی نيز بين تهران و زوريخ پرواز مي‌كردند تا روزانه علاوه بر جابجا كردن درباريان و مقامات كشور، انواع و اقسام وسايل مورد نياز شاه و اطرافيان (مثل لباس پوست خز، مواد غذايي، وسايل مصرفي و حتي مشروبات الكلي) را از ايران به سوئيس و بالعكس حمل كنند...
..... از انواع چنين اتومبيل‌هاي گران‌قيمت، شاه چند دستگاه ديگر هم در سوئيس داشت و البته مسووليت نگهداري همه‌ي آنها را سفارت ايران عهده‌دار بود. نكته قابل توجه در ماشینی كه مرا به سن‌موريتس [براي ملاقات وي با فرح پهلوي] برد اين بود كه تمام وسايل فلزي روي داشبورد و دستگيره‌هايش از طلاي ناب بود....»
مینو صمیمی، پيشين، صص 102 ـ100