|
شماره : 13018 / 20 ه 12 تاریخ 8 / 8 / 1350 در تاريخ 4 / 8 / 50 ناشناسى به فلسفى ميگفت آقاى خزعلى1 تلفنى بمن گفته است كه حجازى باو گفته امشب قرار است عدهاى از آقايان ممنوع المنبرها بيايند خدمت شما (فلسفى) و از او نيز دعوت كرده است بيايد آنجا كه يك فكرى بكنيد مثلاً يا منبر را تعطيل بكنيد همه روحانيون منبر نروند و يا كارى براى رفع ممنوعيت از منبر اينها بشود حالا خزعلى ميخواهد بداند اينموضوع بدستور شما است يا اينها ميخواهند در آنجا جمع بشوند ثانيا خواسته است كه از شما بپرسم آمدن او بمنزلتان صلاح است يا خير؟ فلسفى گفت من اين موضوع را نگفتهام مسئله هم كار خيلى مشكلى است خودشان اين فكر را كردهاند من نمىدانم چه مىخواهند بگويند و در عين حال خودشان ميدانند ولى اگر خزعلى هم بيايد بد نيست چون ممكن است آنها پيشنهادهاى خامى داشته باشند ايشان قدرى پختهتر در اين باب فكر بكند خوب است. آخر اينموضوع مطلبى است البته بازهم تكرار ميكنم اگر بنا باشد مسئله مورد شور واقع بشود و حل بشود خزعلى هم باشد بهتر است براى اينكه خزعلى پخته فكر ميكند. نظريه يكشنبه : 1ـ ناشناس باحتمال يقين شيخ احمد كافى بوده است. 2ـ تصور نميرود روحانيون موصوف تا كنون در اينمورد تصميم قاطعى گرفته باشند زيرا فعلاً در تكاپو هستند كه بهر نحوى شده اجازه استفاده از منبر را كسب كنند و حتى فلسفى در اينمورد از نصير عصار نيز خواسته است كه اقدامى بكند و او به فلسفى گفته تا روز شنبه اين كار درست خواهد شد. نظريه سه شنبه: اصلح است بنحو مقتضى از نفوذ و تحريكات و مداخلات فلسفى جلوگيرى بعمل آيد. نظريه چهارشنبه: نظريه سه شنبه مورد تاييد است. رونوشت برابر اصل است اصل در شماره 161117 ميباشد. در پرونده 96190 بايگانى شود. 28 / 11 / 50 1ـ آيتاللّه حاج شيخابوالقاسم خزعلى خراسانى، در سال 1304 در بروجرد متولد شد. تا ده سالگى به فراگيرى دروس ابتدائى پرداخت، سپس راهى مشهد مقدس گرديد و پس از طى دوره متوسطه، در سال 1321، در مدرسه نواب و مدرسه حاج حسن، ادبيات عرب و فقه را آموخت. سپس به قم مهاجرت كرد و مدت دوازده سال، محضر حضرت آيتاللّه بروجردى و دو سال محضر حضرت امام را درك كرد. آيتاللّه خزعلى، در درس آيتاللّه محقق داماد تلمذو از محضر مرحوم آيتاللّه علامه طباطبايى درك فيض كرد. ايشان در كنار تحصيل، به تدريس و تبليغ مشغول گرديد، به خصوص در خطابه و منبر، شهرت ويژهاى يافت و چون حافظ قرآن كريم و نهجالبلاغه اميرمومنان بودند، بر محتواى و غناى منبرشان افزوده مىشد. حضور در صحنه سياسى، مبارزه با رژيم ستمشاهى، تحمل زندان و رنج تبعيد، اين روحانى زاهد را بيش از پيش مشهور كرد. در دوران انقلاب اسلامى، حضور در صحنه انقلاب، بالاخص در شوراى نگهبان، ايشان را به عنوان يكى از فقهاى والا مقام معرفى و متمايز كرده است. از آثار ايشان: تفسير سوره فاتحةُ مىباشد اخيرا مشغول تدوين و تأليف يك دوره كامل تفسير قرآن به زبان عربى هستند. |