|
موضوع طيب حاج رضايى آنچه از نتيجه تحقيقات استنباط مىشود. اختلافات طيب حاج رضايى و ايادى حسن كوره پز و ناصر جگركى و امير رستمى گويا در زمان نخست وزيرى آقاى دكتر امينى و بر سر امتياز موز بوده بدين ترتيب كه حسن كوره پز امتياز فروش موز را به نام خود گرفته و آن را در قبال دو طغرى چك 50 هزار تومانى به طيب مىفروشد ولى در عمل فروش موز در ميدان چون عوايد سرشارى داشته با مخالفت ساير بارفروشان مواجه شد كه طيب ناچارا نتوانست وارد عمل شود و بدين وسيله تقاضاى چكهاى واگذارى به حسن كوره پز را مىنمايد كه در نتيجه منجر به بروز اختلاف شديد و زد خورد بين آنها مىشود. اختلافات طيب و ناصر حسنخانى نيز دنباله همان منازعات و مناقشات قبلى بوده است كه منجر به زندانى شدن طيب و فرزندش گرديد و با دستيارى حسين آقا مهدى و وساطت آيتاللّه زنجانى و دادستان وقت تهران آقاى حاج سيد جوادى كه از ايادى وابسته به جبهه ملى است از زندان آزاد گرديدند كه مراتبطىاطلاعيه 7737 / س ت ـ 30 / 5 / 41 اشاره شده روى هم رفته چون طرفين منازعه و به خصوص ناصر حسنخانى مرد فوق العاده بد نام و بد سابقه در جنوب تهران قلمداد شدهاند و علت اختلافات روى منافع شخصى دور مىزند بهتر است كه ساواك در اين مورد اقدامى به عمل نياورده و قضيه از طريق مقامات مسؤول انتظامى و قضايى پى گيرد شود. رئيس ساواك تهران. مولوى 1ـ على امينى: از چهرههاى سياسى جنجالى دوران حكومت محمدرضا و از وابستگان به غرب بخصوص آمريكا بود. بعلت حمايتهاى شديد و جدى سفارت و دولت آمريكا از وى هميشه مورد حسد، كينه و وحشت محمدرضا قرار داشت بطوريكه سالها پس از دورى از صحنه سياست از طرف ساواك تحت مراقبتهاى ويژه قرار داشت. على امينى در سال 1284 ش در تهران متولد شد. تحصيلات ابتدايى را در مدرسه رشديه و تحصيلات متوسطه را در دارلفنون به پايان رسانيد و در سال 1305 براى ادامه تحصيل به فرانسه رفت و موفق به اخذ سياسى حقوق و دكتراى اقتصاد شد و در بازگشت به استخدام وزارت دادگسترى درآمد. امينى در مجلس پانزدهم به كمك قوام نماينده تهران شد، در سال 1329 در كابينه على منصور وزير اقتصاد ملى گرديد و در سال 1330 در كابينه اوّل مصدق نيز مجددا او رأس اين وزارتخانه قرار گرفت. انعقاد قرار داد نفت باكنسرسيوم، معروف به قرارداد «امينى ـ پيچ» آلودهترين برگ در زندگى اوست و او را براى هميشه بدنام ساخت و مهر وابستگى به غرب را بر پيشانىاش حك نمود. در دوران صدارت حسين علاء در سال 1324 وى مجددا وزير دارايى شد و اين انتخاب وى به دليل حمايتهاى امريكا و تحميل آن بر محمدرضا صورت گرفت. در اواخر سال 1324 به عنوان سفير ايران به ايالات متحده آمريكا اعزام گرديد. وى در سال 37 به ايران بازگشت به فعاليتهاى سياسى خود ادامه داد و در سال 40 با حمايت جدى امريكا به نخستوزيرى وى از پر هياهوترين و جنجالىترين دوران حكومت محمدرضا بشمار مىرود. سقوط دولت امينى هرچند پايان اوج زندگى سياسى اوست، معهذا نقش وى در ديپلماسى آمريكا به پايان نرسيد و امينى تا سال 1347 به حياتى بى رمق ادامه داد. در اين سالها امينى به عنوان يك مهره ذخيره و يك آلترناتيو محتمل به عنوان محورى براى حفظ نيروهاى سياسى «ملى گرا» و ليبرال در مدار سياست خارجى امريكا بدنبال پيروزى نيكسون در انتخابات رياست جمهورى آمريكا و اوج روابط رژيم شاه را به عنوان جزيره ثبات به رسميت شناخته بود، براى ادامه فعاليت اين مهره فرتوت و از كار افتاده دليلى نمىشناخت. در آخرين تلاشها وى براى ورود به صحنه سياست پس از صعود مجدد دمكراتها به رياست جمهورى آمريكا در سال 1355 و آغاز «فضاى باز سياسى» كارتر، امينى 70 ساله در اوايل سال 1356 وارد تهران شد و به گفته فردوست در ماههاى اوجگيرى انقلاب اسلامى به مشاور دائمى محمدرضا بذل گرديد با گسترش موج انقلاب اسلامى و اطلاع وى از پايان كار رژيم پهلوى به فرانسه بازگشت تا در آخرين سالهاى عمر در محفل رجال كه اكنون بر تاريخ تعلق داشتند سرگرمى مطبوعى براى خود تدارك بيند و از خرمن بذالانه سرويسهاى توطئه گر غرب خوشهاى بچيند. (ظهور و سقوط پهلوى) |