سند نامه ::
 
ناصر مقدم همکار افسران آمریکایی
سرّى ـ غيرقابل رؤيت براى بيگانگان ـ غيرقابل رؤيت براى پيمانكاران يا مشاوران پيمانكار ـ پخش و
اقتباس اطلاعات تحت‏نظر تهيه‏كننده ـ شامل منابع و شيوه‏هاى اطلاعاتى است.
ناصر مقدم رئيس ساواك (از ژوئن 1978)
عنوان خطاب: تيمسار مقدم
سپهبد ناصر مقدم، كه جايگزين تيمسار نعمت‏اللّه‏ نصيرى، رئيس ساواك (سازمان اطلاعات و امنيت
كشور) شد، داراى سوابق خدمتى اطلاعاتى از اواسط دهه 1950 است. او قبلاً در ساواك خدمت كرده و از
خيلى قبل، پيش از اين كه واقعا اين شغل را به دست آورد، آرزو داشت رئيس آن شود. (خيلى محرمانه)
مقدم بيش از نفر قبلى خود، هماهنگ با اوضاع سياسى جارى ايران در نظر گرفته مى‏شود. او باهوش،
جدى و سخت‏كوش است. وى تمايل دارد كه بيش از حد سرّى محسوب شود، به‏عنوان رئيس اداره دوم
(اطلاعات) در ستاد بزرگ ارتشتاران از 1973 تا 1978، با افسران امريكائى همكارى مى‏كرد. (خيلى محرمانه)
مقدم هميشه خود را خدمتگذار شاه فرض كرده است. در رويارويى با تظاهرات فزاينده ضد دولتى،
وى به‏عنوان يك اصلاحگر جهت تغيير چهره ساواك بر سر كار آورده شد. او عهده‏دار برقرارى و اجراى
سياست‏هايى شده است كه شيوه انسانى‏ترى را به سازمان‏هايى كه با ايرانيان سروكار دارند، وارد خواهد
كرد و وى بسرعت جهت اعمال كنترل دقيق‏ترى بر اداره سوم (امنيت داخلى)، كه در گذشته كم‏وبيش
اختيار دستگيرى مردم را بنا به تشخيص خود داشت، حركت كرد. تغييرات تندروانه در دستورات
عملياتى ساواك و بازداشت تيمسار نصيرى در اكتبر (او بعد از بركنارى از ساواك، سفير ايران در پاكستان
شد و سپس مجددا احضار گرديد)، مقدم را در رياست واحدى قرار داده كه در يك حالت بى‏نظمى است.
ادامه خشونت، كنترل توده‏هاى مردم را از دست او خارج كرده است و ارتش اكنون اجازه دارد روى
تظاهركنندگان آتش بگشايد. در نوامبر 1978 مقدم دوبار با رهبر مخالفين، مهدى بازرگان، جهت
دستيابى به نوعى توافق بين جبهه ملى و دولت، مذاكره كرد، ولى موفق نبود. (سرّى)
مقدم ليسانس حقوق از دانشگاه تهران دارد. انگليسى او خوب است، ولى وى به قابليت خود اطمينان
ندارد و اغلب از مترجم استفاده مى‏كند. (خيلى محرمانه) 8 دسامبر 1978 ـ 17 / 9 / 57

از مجموعه اسناد بدست آمده از لانه جاسوسي در تهران – كتاب هشتم