سند نامه ::
 
آموزگار در كابينه حسنعلي منصور
دفتر مخصوص شاهنشاهى
نظر به پيشنهاد جناب حسنعلى منصور نخست وزير بموجب اين دستخط جناب دكتر جمشيد آموزگار را بسمت وزارت بهدارى منصوب ومقرر ميداريم در انجام وظائف محوله اقدام نمايد.
كاخ مرمر 17 اسفند ماه 1342
جناب عباس آرام.1 وزير امور خارجه
جناب عطاءاللّه‏ خسروانى.2 وزير كار و خدمات اجتماعى
جناب نصرت‏اللّه‏ معينيان.3 وزير اطلاعات
جناب دكتر عليقلى عاليخانى. وزير اقتصاد
تيمسار سپهبد اسمعيل رياحى. وزير كشاورزى
تيمسار سپهبد اسداله صنيعى. وزير جنگ
جناب دكتر منوچهر گودرزى. وزير مشاور و دبير كل شوراى عالى ادارى
جناب دكتر جواد صدر.4 وزير كشور
جناب دكتر باقر عاقلى. وزير دادگسترى
جناب دكتر محمود كشفيان.5 وزير راه
جناب دكتر فرهنگ شفيعى. وزير پست و تلگراف
جناب دكتر محمد نصيرى. وزير مشاور
جناب امير عباس هويدا. وزير دارائى
جناب دكتر ناصر يگانه وزير مشاور و معاون پارلمانى نخست وزير
جناب دكتر هادى هدايتى وزير مشاور
جناب دكتر عبدالعلى جهانشاهى6 وزير فرهنگ
جناب دكتر هوشنگ نهاوندى.7 وزير آبادانى و مسكن
جناب مهندس منصور روحانى.8 وزير آب وبرق

1ـ عباس آرام در سال 1282 ش. در يزد بدنيا آمد. تحصيلات ابتدايى و متوسطه را در ايران و تحصيلات عالى را در اروپا طى كرد. وى مشاغل و سمتهايى منجمله؛ كفيل سركنسولگرى ايران در هندوستان، دبير سوم سفارت شاهنشاهى، كاردار موقت سفارت ايران در آمريكا، وزير مختار سفارت ايران در آمريكا، مدير كل سياسى وزارت خارجه، وزير امور خارجه در كابينه علم، امينى، منصور و هويدا، نماينده دوره هفتم مجلس سنا با حكم شاه و... را عهده‏دار بود. ساواك در سند بيوگرافى او آورده است:
«علاقه زيادى به مقام، شهرت، تملق و چاپلوسى دارد.» وى از اعضاى جمعيت فراماسونرى لُژِ ستاره سحر و بعد لُژِ كيوان بود. آرام از عناصر مورد اعتماد و سرسپرده رژيم پهلوى و شخص شاه بود. بطوريكه اكثر احكام صادره به طور مستقيم از سوى شاه به نامبرده اعطاء شده بود. ساواك در گزارش ديگرى در مورد گرايش سياسى مشاراليه آورده است: «وى از طرفداران سياست غرب ـ انگلستان مى‏باشد.»
2ـ عطاءاللّه‏ خسروانى در 1298 در تهران بدنيا آمد. پس از تحصيلات ابتدائى، دوره متوسطه را در دبيرستان البرز گذراند. سپس در رشته زبان و حقوق در دانشسراى عالى و دانشكده حقوق، درجه ليسانس گفت. در سال 1321 ش به فرانسه عازم شد و دوره فوق ليسانس رشته علوم اجتماعى را در دانشگاه پاريس سپرى كرد. پس از بازگشت به ايران در سال 1325 ش وارد وزارت كار شد. در تأسيس سازمان بيمه‏هاى اجتماعى شركت داشته، چندى هم از طرف وزارت كار به فرانسه رفت. در شهريور 1333 ش به ايران مراجعت كرد و به معاونت مدير عامل سازمان بيمه‏ها منصوب گرديد. وى در تاريخ 19 / 2 / 1340 وزير كار كابينه اسداللّه‏ علم شد. اين سمت را همچنان حفظ كرد تا اينكه در اسفند 1342 به سمت وزير كار كابينه حسنعلى منصور منصوب گرديد. خسروانى در دولت امير عباس هويدا (بهمن 1343) اين سمت را نيز به عهده داشت. وى داراى سابقه مطبوعاتى هم بود و مدتى روزنامه افكار ايران را انتشار مى‏داد. در حزب ايران نوين سمت دبيركلى را به عهده گرفته بود.
3ـ نصرت اللّه‏ معينيان در 1303 ش در اصفهان متولد شد. تحصيلات ابتدائى و متوسطه را در اصفهان گذراند. سپس به تهران آمد و از هنرستان راه آهن فارغ التحصيل گرديد و از دانشكده حقوق و علوم سياسى دانشگاه تهران، درجه ليسانس گرفت و در خدمت اداره راه‏آهن ايران قرارگرفت. وى خدمات مطبوعاتى خود را از سالهاى قبل شروع كرده بود و مدتها در نشريات مختلف نويسندگى مى‏كرد. علاوه بر اين سردبير چند روزنامه بود. مدتى به خدمت اداره راديو درآمد و معاون اداره كل انتشارات شد. در 1332 ش كفيل اداره كل انتشارات گرديد. تا اينكه سال بعد به مديريت كل آن اداره منصوب گرديد. در سال 1337 ش در دولت منوچهر اقبال به معاونت نخست وزير و سرپرستى اداره كل انتشارات و راديو برگزيده شد. همچنان در كابينه‏هاى جعفر شريف امامى، على امينى و اسداللّه‏ علم اين سمت را حفظ كرد. در 30 بهمن 1341 وزير راه دولت اسداللّه‏ علم شد و در كابينه سوم علم وزير مشاور و سرپرست انتشارات و راديو گرديد. در اسفند 1342 كابينه منصور به سمت وزير تازه تأسيس شده وزارت اطلاعات منصوب گرديد. معينيان از اعضاى شبكه مطبوعاتى و روشنفكرى «بدامن Bedamn» بشمار مى‏رفت. نصرت‏اللّه‏ معينيان به روايت اسناد ساواك، تهران
4ـ جواد صدر فرزند محسن صدرالاشراف در 1291 شمسى در تهران بدنيا آمد. دوره ابتدائى و متوسطه را در تهران گذراند و در رشته حقوق قضايى از دانشگاه تهران درجه ليسانس دريافت كرد. سپس به پاريس رفته دوره دكتراى علوم سياسى و اقتصاد را در دانشگاه پاريس سپرى كرد. در سال 1318 ش به ايران بازگشت و در وزارت كشور استخدام گرديد. از مشاغل او، رئيس دفتر وزارت امور خارجه، رئيس دفتر نخست وزيرى، مدير كل سياسى وزارت كشور، معاون پارلمانى وزارت كشور، معاون سياسى و پارلمانى وزارت امور خارجه، كنسول ايران در فلسطين، عضو نمايندگى ايران در سازمان ملل متحد، كاردار سفارت ايران در يوگسلاوى، رايزن سفارت ايران در مادريد و سفير ايران در ژاپن و چين ملى. وى در كابينه امير عباس هويدا به سمت وزير دادگسترى منصوب گردد. و پس از پيروزى انقلاب اسلامى به اتهام تحكيم مبانى رژيم گذشته و مخالفت با انقلاب اسلامى دستگير شد.
5 ـ محمود كشفيان فرزند ابوالقاسم در سال 1309 در تهران به دنيا آمد. و تحصيلات خود را تا دكترى حقوق از فرانسه ادامه داد. نامبرده مشاغلى چون: عضو شوراى عالى اقتصاد، رئيس هيئت مديره شركت بيمه ايران، وزير كار، وزير مشاور و... را عهده دار بود، طبق سند بيوگرافيك، نامبرده فردى باهوش و با ابتكار بوده و نقاط ضعف وى عبارتند از: علاقه شديد به مقام، پول، زن، و شهرت. كشفيان از دوستان بسيار نزديك حسنعلى منصور بود و در زمان تحصيل در فرانسه با وى آشنا شد و توسط او حمايت و در رژيم پهلوى به جاه و مقام رسيد. مشاراليه، طبق گزارش ساواك، مشكوك به جاسوسى براى سازمان اطلاعات آمريكا«سيا» بوده است. كشفيان از اعضاى كميته سرى حزب ايران نوين بوده و از مهره‏هاى آمريكائى رژيم پهلوى به حساب مى‏آيد.
6ـ عبدالعلى جهانشاهى در مهر 1303 ش در تهران متولد شد، وى تحصيلات خود را در مدارس اقدسيه، انتصاريه و دارالفنون تهران به پايان رسانيد و ليسانس خود را ازدانشكده حقوق و علوم سياسى دريافت كرد. او در دوره‏هاى مطالعاتى متعددى شركت كرد از جمله يك دوره مطالعاتى در واشنگتن در زمينه حسابدارى اقتصاد ملى و آمار را طى كرد و خدمات ادارى را نيز از وزارت دادگسترى درمشاغلى چون بازرسى قضايى و رياست دادگاه تهران شروع كرد. وى تاريخچه 30 ساله بانك ملى ايران را تأليف كرد و درآمد ملى ايران را پايه گذارى كرد او در سال 1340 ش سرپرستى نخستين برآورد رسمى درآمد ملى ايران را برعهده گرفت. وى از 19 شهريور 1341 ش به معاونت بانك ملى منصوب شد و در اسفند 1342 ش به وزارت اطلاعات و جهانگردى و به مدت يك سال رياست دانشگاه ملى ايران (شهيد بهشتى كنونى) را بر عهده داشت. وى مدتى عضو هيات مديره بانك جهانى و نيز نمايندگى دولت شاهنشاهى در بانك مزبور بود. جهانشاهى از 1342 ش به عضويت انجمن بين المللى تحقيق بر درآمد و دارايى ملى برگزيده شد و در 1343 ش در كابينه حسنعلى منصور وزير مشاور گرديد. وى همچنين به مدت سه سال از سوى هيئت وزيران به رياست كل بانك مركزى ايران برگزيده شد و در 21 فروردين 1351 ش به عنوان نماينده اصلى دولت ايران در صندوق بين‏المللى پول معرفى گرديد. وى در بهار 1366 ش درگذشت.
7ـ دكتر هوشنگ نهاوندى در 1310 در بندرانزلى بدنيا آمد. تحصيلات ابتدائى را در زادگاهش و متوسطه را در تهران به پايان رساند. سپس درجه ليسانس حقوق را از دانشگاه تهران (دانشكده حقوق) دريافت كرد. دكتراى دولتى را نيز در رشته اقتصاد از دانشگاه پاريس گرفت. پس از بازگشت به ايران، به استخدام بانك اعتبارات ايران درآمد. سپس مشاغل خود را با سمت مشاور شوراى عالى اقتصاد شروع نمود. در دولت حسنعلى منصور (اسفند 1342) وزير آبادانى و مسكن شد و در دو كابينه اميرعباس هويدا (بهمن 1343 و مهر 1346) اين سمت را به عهده گرفت. از شهريور 1347 تا تير 1350 به رياست دانشگاه شيراز و از تير 1350 تا آبان 1355 به رياست دانشگاه تهران منصوب گرديد. در آبان 1355 رئيس دفتر فرح پهلوى شد. نهاوندى از اعضاء حزب ايران نوين بود و از بدو تشكيل حزب رستاخيز در آن عضويت داشت. همچنين عضو لُژِ فراماسونرى اميركبير بود. از تأليفات او: تشكيل و توزيع درآمد ملى، مسايل توسعه اقتصادى، اصول و مبانى تعاون.
8 ـ مهندس منصور روحانى فرزند على‏اصغر در 1300 ش در تهران بدنيا آمد. پدرش تاجر و فروشنده ماهوت بود. روحانى در دبستان انتصاريه تحصيلات ابتدائى را سپرى كرد و در دبيرستان دارالفنون تهران نيز دوره متوسطه را گذراند. در دانشكده فنى تهران، در رشته راه و ساختمان ادامه تحصيل داد، سپس به انگلستان رفته، از دانشگاه لندن مهندسى آب را دريافت كرد. در 1324 ش به ايران بازگشت و در شركت نفت ايران و انگليس مشغول خدمت شد. دو سال بعد متصدى ساختمان تصفيه‏خانه آب (شماره
4) آبادان را به عهده گرفت. سپس مشاغل زير راپذيرفت: رئيس دفتر فنى سازمان آب تهران (1330 ش)، سرمهندس سازمان آب تهران، معاون كل سازمان آب تهران (1332 ش)، مدير كل سازمان آب تهران (1327ش). روحانى در اسفند 1342 وزير كار كابينه منصور در وزارت آب و برق گرديد و تا شهريور 1350 ش در اين سمت باقى ماند و دركابينه هويدا هم به اين سمت انتخاب‏گرديد (شهريور1350). وى از موسسين حزب ايران نوين بود و نشان‏هاى گوناگون همايونى را دريافت كرده بود. داراى تأليفاتى است: توسعه منابع آب در ايران، مشكلات و راه حلهاى سياست، توسعه كشاورزى در قطبهاى منابع آب و خاك. وى در كلوب تهران (لژ مستقل، سعدى) عضويت داشت. سرانجام منصور روحانى در 26 بهمن 1357 محكوم به اعدام شد و به عنوان مفسدفى‏الارض اعدام گرديد.