|
موضوع: مجلس روضه‌خواني در مسجد جامع به: 20 ﻫ 3 شماره: 954 / 20و از: 20 و تاریخ 13 / 9 / 47 از ساعت 1240 روز 12 / 9 / 47 مجلس روضه‌خواني در شبستان گرمخانه مسجد جامع با شركت عده‌اي در حدود 100 نفر تشكيل گرديد. ابتدا شيخ غلامحسين جعفري اظهار داشت ما چه‌قدر ساكت باشيم و حرف نزنيم آخر اين چه قانوني است كه وضع كرده‌اند آن‌ها قانون حمايت خانواده را از چه مأخذي استخراج نموده‌اند من نمي‌دانم اين برگزيده‌ها كه اسمشان را نمي‌برم و به اندازه خر هم شعور ندارند چگونه به خود اجازه داده‌اند كه اين قانون حمايت خانواده را كه بر خلاف قوانين اسلام مي‌باشد به وجود بيآورند آن وقت مرتباً ما را تهديد مي‌كنند كه ساكت باشيم. نامبرده در خاتمه ضمن دعا گفت پروردگارا قوم يهود و اسرائيل را ريشه كن بفرما. خدايا اين يهودي‌ها و يهود مسلكان و آن‌هايي كه با يهود همكاري و هم‌فكري مي‌كنند خوار و ذليل بفرما. سپس سيد عبدالرسول حجازي واعظ به منبر رفت و ضمن سخنان خود گفت امام فرمود چند چيز است كه مسلمان را به گناه مي‌كشاند يكي حب مال، ديگري حب زن و سومي حب رياست است ولي اكنون در اين كشور اسلامي مي‌بينيم كه اشخاصي وجود دارند كه براي رسيدن به مقام و پول و شهوت و رياست از هيچ خيانتي فروگذار نمي‌كنند.1 اين مجلس در ساعت 1355 پايان يافت. نگهبان 1. ثروت‌اندوزي: مينو صميمي منشي دفتر مخصوص فرح پهلوي در خاطرات خود در اين باره مي‌نويسد: «گويي كه در ايران مسابقة «پول در آوردن» جريان يافته باشد، هركس سعي داشت به سرعت پول‌دار شود و بلافاصله نيز ثروت خود را به رخ اين و آن بكشد. عموماً ترجيح مي‌دادند از طريق معاملاتي كه سرمايه را در عرض سه، چهار ماه به چند برابر ميزان اوليه مي‌رساند، به ثروت و مكنت موردنظر دست يابند و اين كار هم به آساني با ورود به صحنة تجارت «آزاد» كشور ميسر بود. چرا كه اولاً شاه از هر اقدامي در اين جهت بي‌دريغ حمايت مي‌كرد و ثانياً ضوابط معمول در تجارت آزاد ـ به خصوص مسألة رقابت و ابتكار عمل، كه از مهم‌ترين عوامل اقتصاد سرمايه‌داري محسوب مي‌شود ـ به هيچ‌وجه در ايران محلي از اِعراب نداشت. زيرا علي‌رغم «آزاد» ناميدن امور تجارتي كشور، تقريباً همة فعاليت‌هاي بازرگاني در انحصار گروه انگشت‌شماري از كلان سرمايه‌داران با نفوذ و اعضاي خانوادة سلطنت يا عواملشان قرار داشت (كه همة آنان نيز مشتاقانه در پي كسب سودهاي هنگفت در كوتاهترين مدت بودند.) و به همين جهت، هركس با هدف شركت در مسابقة «پول در آوردن»، به سهولت مي‌توانست با دست زدن به تمهيداتي از قبيل رشوه دادن، دلالي محبت، و انواع روش‌هاي ناپسند ديگر، ضمن نزديك شدن به سردمداران اصلي «تجارت آزاد»، زمينة مناسبي براي انجام معاملات كلان ـ كه اغلب هم جنبة غيرقانوني و فريبكارانه داشت ـ فراهم سازد.» (پشت پرده تخت‌طاوس، مينو صميمي، ترجمه دكتر حسين ابوترابيان، صفحه 170، انتشارات اطلاعات، چاپ اول، سال 1368) * به : 316 ـ از : 20ه3 شماره : 33409 / 20 ﻫ 3 ـ تاريخ : 17 / 9 / 47 موضوع : روضه‌خواني در مسجد جامع گرمخانه شيخ غلامحسين جعفري در ساعت 1230 روز 12 / 9 در مسجد جامع به حال ايستاده اظهار داشت من پارسال در عراق بودم عده‌اي از برادران مسلمان از شيعه و سني آمدند چيزهايي گفتند من خيلي ناراحت و متأثر شدم من گفتم با اين كه يك نفر مسلمان و از روحانيون شيعه هستم افتخار دارم در راه اسلام و در جنگ با يهود كشته شوم و با اين پيري و ناتواني حاضرم كفن بپوشم و براي مقابله با قوم يهود با مسلمان‌هاي فلسطين همكاري نمايم. غرض اين است كه در روزنامه نوشته بودند قوم يهود به داخل خاك اردن حمله كرده و در چند كيلومتري داخل خاك مسلمان‌ها چتر باز و نيرو پياده كرده‌اند بعد با حالت عصبانيت اظهار داشت اين دستگاه‌ها نمي‌گذارند مسلمانان جهان تكليف خود را با قوم يهود يكسره كنند و نيز قسم ياد نمود و گفت شما خودتان با مسلمانان نيستيد لااقل نه از يهود حمايت كنيد و نه از مسلمانان، ولي بگذاريد مسلمانان، قوم يهود را با يك شبيخون نابود سازد آخر چه بگويم در اين جا حرف زدن فايده ندارد زيرا صداي ما به جايي نمي‌رسد ناچار بايد اظهار تأسف بكنيم به هر حال آقايان در اين موقع كه يهود به خاك مسلمانان اردن تجاوز نموده به حكم دفاع واجب است همه مسلمانان و همه ما به حمايت از مسلمانان قيام كنيم ولو اين كه خود را به كشتن بدهيم زيرا دفاع از اسلام واجب است البته جهاد براي ما واجب نيست و دفاع واجب است اما چه فايده دارد ما در اين‌جا مشغول حرف زدن باشيم كار به جايي نمي‌رسد و نمي‌گذارند كاري بكنيم اين مسخره‌ها، اين بي‌دين‌ها، اين بي‌حياها، اين نمي‌دانم چه‌ها، اين بي‌حيثيت‌ها. فقط قانون‌هاي خلاف شرع را به تصويب مي‌رسانند بعد خودشان در آن گير مي‌كنند. اين‌ها قانون حمايت خانواده را جعل مي‌كنند و قانون اسلام را زير پا مي‌گذارند و بودجه‌اي در آن خرج مي‌كنند و خودشان هم عمل نمي‌كنند و نمي‌توانند عمل كنند و به درد عمل نمي‌خورد شما كه نمي‌توانيد چرا به مورد اجرا مي‌گذاريد به محض اين كه دو زن هر جايي چيزي را به شما بگويد فوراً اجرا مي‌كنيد ولي قرآن هر چه بگويد از آن سرپيچي مي‌نماييد من اين چند جمله را به طور خلاصه به عرض رساندم ديگر معني آن بسته به ميل خودتان است كه اين خلاف‌ها را به گردن كي خواهيد گذاشت به هر حال بايد بدانيد كه مقصود من كي است بعد گفت يك قانون را جعل مي‌كنند بعد يك بودجه‌اي خرج امضاء آن مي‌كنند. تهامي 14 / 9 اداره كل سوم 16 / 9 / 47 |