|
از: 20 ﻫ 3 شماره: 2040 / 20 / ه3 به: 316 تاریخ 1346 / 02 / 12 نامبرده بالا در ساعت 1145 روز 1 / 2 / 46 در مسجد جامع قسمت شاه آبادي به منبر رفت پس از خواندن چند حديث درباره مسيحيت صحبت كرد و اظهار داشت: در انجيل نوشته شده اگر شخصي به صورت شما سيلي زد آن طرف صورت را مقابل سيلي او قرار دهيد اما اسلام مي‌گويد اگر ظالمي به مظلومي زور گفت و قصد تجاوز داشت بايد از حق خود دفاع كند حالا شما مقايسه كنيد. نامبرده اضافه نمود: اگر مظلوم از حق خود دفاع نكرد طبق گفته حديث، هم ظالم و هم مظلوم هر دو در جهنم بايد بسوزند براي چه مظلوم بسوزد و به جهنم برود براي اين كه تن به ظلم داد و از حق خود دفاع نكرده است. در 15 سال قبل توحيد يعني وحدانيت خدا در خطر افتاد و داشتند بي‌ديني را رواج مي‌دادند من در خوزستان منبر رفتم و دفاع كردم و تمام گويندگان و سربازان امام زمان دفاع كردند حالا هم قوانين قرآن در خطر است و سربازان امام زمان وظيفه داريم از قرآن دفاع كنيم مردم فكر نكنيد به ما مربوط نيست همين نماز كه در مسجد مي‌خوانيم كم‌كم اين را هم از ما مي‌گيرند. يكي از مقامات انتظامي درباره يك موضوع حرف‌هایي به من گفت من هم به او جواب دادم وقتي مرز ايران از جانب عراق در خطر افتاد شما ارتش را در مرز تقويت كرديد و بسيج عمومي اعلام نموديد تا از مرز و دهكده‌ها حفاظت نمايند آيا ارتش را در تهران هم تقويت نموديد كه تهران را حفظ نمايد؟ تهران احتياج نداشت مرز در خطر بود ما هم سربازان امام زمان هستيم و حالا مي‌بينيم كه دارند قانون ارث و طلاق را برخلاف قرآن درست مي‌كنند بايد دفاع كنيم. بعد اضافه نمود: مطبوعات و مجلات و نويسندگان دارند بر عليه قرآن قلم‌فرسايي مي‌كنند و ما مانع مي‌شويم از من مي‌خواهند قدري آرام‌تر صحبت كنم مگر من چه مي‌گويم درست است موقعيت مناسب نيست و نمي‌شود حقايق را گفت. در پايان ضمن دعا گفت: خدايا مرجع عالي‌قدر مورد نظر را محفوظ بدار. اين جلسه در ساعت 0845 دقيقه پايان يافت.1 اداره كل سوم 1346 / 02 / 13 18551 12 / 2 تيتر : قوانين قرآن در خطر است 1. با شروع ماه محرم سال 1387 از تاريخ 23 فروردين سال 1346، تحرك جديدي در فعاليت‌هاي وعاظ انقلابي به ويژه آيت‌الله مفتح به وجود آمد. اين تحرك جديد بدون ارتباط با نخستين اعلامية امام خميني بعد از تبعيد از ايران نبود. امام خميني با وجود مشكلات و موانع بسيار بر آن شدند جريان مبارزه و نهضت را به طور رسمي و علني ادامه دهند. به همين جهت، ايشان نخستين اعلامية خود را پس از تبعيد از ايران در تاريخ 27 فروردين 1346 (پنجم محرم 1387) خطاب به حوزه‌هاي علميه صادر كرد و به دنبال آن نامة سرگشاده‌اي نيز براي اميرعباس هويدا، نخست‌وزير وقت، فرستاد. ايشان در پيام خود به حوزه‌هاي علميه، ضمن فراخواندن فرزندان روحاني و عموم مردم به صبر و بردباري، هشدار دادند كه جز راه مقاومت، پايداري، ايثار و فداكاري راهي فرا روي مبارزان مسلمان در مقابل حكومت باقي نمانده است. پيام رهبري نهضت، علي‌رغم خفقان سياسي حاكم و سلطة شديد ساواك در تيراژ پنجاه هزار نسخه، مخفيانه چاپ و در سراسر كشور توزيع شد. شهید آيت‌الله دكتر مفتح در ادامه، فعاليت تبليغي خود را در راستاي اهدافي كه امام خميني با اعلامية فوق‌الذكر اعلام كرده بود، شروع كرد. وي دعوت مردم تهران براي سخنراني در مسجد جامع را پذيرفت و از قم عازم تهران شد. مأموران ساواك با دقت و مراقبت گزارش‌هايي از سخنراني‌هاي وي تهيه مي‌كردند. (زندگي و مبارزات آيت‌الله شهيد دكتر محمد مفتح، رحيم نيك‌بخت، صفحه 152 و 153، مركز اسناد انقلاب اسلامي، چاپ اول، سال 1384) |