|
بنام خدا برادر و همكار ارجمند در اجتماعى كه شعلههاى فساد از هر گوشه و كنارى زبانه كشيده دامن پاك جوانان ما را مىسوزاند، و در محيطى كه ارزشهاى اخلاقى كمترين موقعيت را دارا هستند، و بالاخره در جامعهاى كه پايههاى ايمانى ريشههاى خود را از جان افراد اجتماع ما كنده و جاى خود را به بىبندوبارى و هرجومرج دادهاند به حكم: كلكم راع و كلكم مسئول عن رعيته عدهاى از معلمين و دبيران وزارت فرهنگ و استادان دانشگاه گرد هم جمع شده و با اميد به خداوند متعال و همت برادران مسلمان دست به كار اقداماتى شدهاند كه وظيفه دينى و وجدانى خود را انجام داده باشند و براى اجراى مقاصد خود در ابتدا جامعهاى به نام : «جامعه اسلامى معلمين» تشكيل دادهاند. شما كه شاهد اين مصائب اجتماعى ناشى از بىدينى هستيد، شما كه از بىبندوبارى و هرج ومرج اخلاقى جوانان رنج مىبريد و شما كه اجتماع ديگران را در باطل به چشم مىبينيد و موفقيت آنان را ملاحظه مىكنيد و بالاخره شما كه مىخواهيد اجتماع ما صورت و سيرت خدايى و اسلامى به خود بگيرد، خواهناخواه به طور فردى اقداماتى مىكنيد، توجه داريد كه تنها نيستيد و خيلى از همكاران شما هستند كه مثل شما فكر مىكنند و هر يك به تنهايى كوششهايى دارند و اگر چنانچه اين كوششها در قالب اجتماعى ريخته شوند و طبق برنامه منظمى در سراسر كشور اعمال گردند، بهتر و زودتر به نتيجه خواهيم رسيد. جامعه اسلامى معلمين تهران به فكر ايجاد اين اتحاد و اجتماع است و به اين جهت ضمن تقديم اساسنامه و يك برگ عضويت دست همكارى به سوى شما معلم مسلمان و علاقهمند دراز كرده و اميدوار است با قبول عضويت و همكارى كه متعاقب آن خواهيد فرمود بتواند به هدفها و آمال خدايى خود برسد ـ باشد كه همه ما مورد عفو و رحمت الهى واقع شويم. هيأت مديره جامعه اسلامى معلمين تهران : مرتضى مطهرى ـ احمد راد ـ احمد آرام ـ محمد بهفروزى1 ـ محمدعلى رجايى2 ـ سيد مصطفى طباطبايى آدرس : تهران ـ نارمك. دبيرستان كمال ـ جامعه اسلامى معلمين ـ رجائى 1ـ مهندس بهفروزى، در سال 1311 ه. ش.، در تهران به دنيا آمد. به دليل شراكت پدر وى با برادر بزرگ شهيد رجائى در بازار، با آن شهيد آشنائى يافت و كمى بعد در سال 1328، به خدمت نيروى هوائى با درجه گروهبانى درآمد. ايشان، در مراسم بازگشت آيتاللّه كاشانى به تهران و نيز، جلسات سخنرانى فدائيان اسلام در منزل آيتاللّه كاشانى شركت و حضور مىيافت و در زمانى كه در نيروى هوائى خدمت مىكرد، در محاكمات فدائيان اسلام، شركت مىنمود. در سال 1332، در جلسات بحث و تفسير قرآنى آيتاللّه طالقانى در مسجد هدايت، شركت مىكرد و پس از جبهه ملّى دوم ـ كه نهضت آزادى ايران تأسيس گرديد ـ به اتّفاق شهيد رجائى، به عضويّت آن درآمد و در جلسات سخنرانى مهندس مهدى بازرگان، شركت مىجست. مهندس بهفروزى، با مدرك ليسانس و فوق ليسانس رياضى از دانشگاه تهران، از سال 1340 در دبيرستان كمال مشغول تدريس گرديد. وى، از سال 1346، به عنوان عضو هيئت علمى دانشكده فنّى دانشگاه تهران، به تدريس اشتغال داشت و ساواك، به دليل حسّاسيّت زياد نسبت به فعاليّتهاى سياسى و مبارزاتى ايشان، از ادامه تحصيل وى در كشورهاى خارجى، با عنوان عنصر خطرناك، جلوگيرى نمود. مهندس بهفروزى، به اتّفاق شهيد رجائى و برخى ديگر از دبيران دبيرستان كمال، جزو هيئت امناى دبستان رفاه بود و در آستانه ورود حضرت امام (ره) به ايران، در كميته استقبال، فعاليّت داشت. پس از پيروزى انقلاب اسلامى، علىرغم دعوت مكرّر شهيد رجائى براى تصدّى مسؤوليّتهاى گوناگون، به خدمات فرهنگى خود به عنوان معلّم و استاد دانشگاه ادامه داد. از مهندس بهفروزى ـ كه به دو زبان فرانسه و انگليسى تسلّط دارد ـ دو اثر به نام جبر جديد (ترجمه) و اعداد مختلف در هندسه، منتشر شده است. 2ـ شهيد محمّدعلى رجائى، در سال 1312، در قزوين متولّد شد. پدرش پيشهور بود و در بازار قزوين، به كسب خرازى اشتغال داشت. در چهار سالگى پدر را از دست داد. مخارج خانه را مادر با كار پنبهپاك كردن شبانهروزى، و برادرش تقبّل مىكردند. در سيزده سالگى، دوره ابتدائى را به پايان رساند. به دليل فقر و ندارى، در بازار قزوين مشغول كار شد. پس از مدّتى، راهى تهران شد و به كار دستفروشى مشغول شد. فقر و فشار زندگى در تهران، خاصّه در منطقه كورهپز خانه، او را در هالهاى از غم و اندوه قرار داد. براى ادامه تحصيل، به نيروى هوائى رفت و گروهبان شد. با آغاز فعّاليت فدائيان اسلام، مجذوب شهيد نوّاب صفوى گرديد. در نهضت ملّى شدن نفت، فعّال گرديد. در كلاسهاى شبانه «مركز تعليمات جامعه اسلامى»، به تحصيل ادامه داد. در سال 1332، ديپلم گرفت. پس از كودتاى 28 مرداد، به همراه چند تن از دوستانش، به نيروى زمينى تبعيد شد. در سال 1334، استعفا نمود و در بيجار، معلّم گرديد و خود، به تدريس و تكميل زبان انگليسى پرداخت. كار مطالعه را در تنهائى پيش گرفت. تنها مونسش در شهر بيجار، كتاب بود. پس از بازگشت به تهران، به دانشسراى عالى تربيت معلم راه يافت. در همين سالها بود كه با مرحوم آيتاللّه سيّدمحمود طالقانى آشنا و به مجالس سخنرانى ايشان راه يافت. پس از پايان تحصيل، به استخدام آموزش و پرورش درآمد و مدّتى در خوانسار، مشغول تدريس شد. در آن شهر، جلسات تفسير قرآن هفتگى گذاشت و تعدادى از معلّمان را جذب نمود. پس از بازگشت به تهران، فوقليسانس را در رشته آمار گرفت. تدريس در مدرسه كمال را شروع و در سال 1341، ازدواج نمود. در ارديبهشت 1342 دستگير شد. و پس از پنجاه روز، آزاد گرديد و به تدريس در مدارس تهران پرداخت. در سال 1346، همكارى با جمعيّت مؤتلفه را آغاز و به سال 1350 مسافرت به فرانسه، تركيه و سوريه نمود. در 1353، بار ديگر دستگير و مورد شكنجههاى شديدى قرار گرفت و تا سال 1357 در زندان بود. سال 1358، تصدّى كفالت وزارت آموزش و پرورش را عهدهدار شد. سپس به وزارت رسيد. در سال 1359، به مجلس شوراى اسلامى راه يافت و به راى نمايندگان و حمايت مردم، به نخستوزيرى رسيد. پس از آنكه مجلس، ابوالحسن بنىصدر را به دليل بىكفايتى بركنار كرد، شهيد رجائى به رياست جمهورى رسيد (1360) و در هشتم شهريور 1360، با توطئه سازمان منافقين و انفجار بمب در ساختمان نخستوزيرى، به همراه شهيد حجّتالاسلام دكتر محمّدجواد باهنر (نخستوزير)، به شهادت رسيدند. (شهيد محمّدعلى رجائى به روايت اسناد ساواك، مركز بررسى اسناد تاريخى، تهران 1379) |