شکارچی بین‌المللی

اشاره:

در دوره پهلوی قُرق‌گاه‌ها و شکارگاه‌های سلطنتی فراوانی با خرج هنگفت در گوشه و کنار ایران ایجاد گردید، و درباریان و ثروتمندان فارغ از امور مملکت‌داری و یا احتمال انقراض نسل حیات وحش به شکار حیوانات اعم از پرنده و چرنده می‌پرداختند. اداره شکاربانی دربار نیز زیر نظر خانواده آتابای ــابوالفتح و کامبیزــ قرار داشت. حیواناتی که شکار می‌شدند عبارت بودند از: کفتار، گرگ، شغال، روباه، یوزپلنگ، سیاه‌گوش، شیر بدون یال خوزستان، پلنگ، خرس، آهو و کل و مراکز شکار اطراف تهران از قرار ذیل: کن، دوشان تپه، دره لار، شهرستانک، سرخه حصار، قلعه حسن‌خان و جاجرود بود. لازم به ذکر است از آنجایی که آمریکا در امور داخلی و خارجی ایران همیشه دخالت می‌کرده و بسیاری از امتیازات را از آن خود می‌ساخته، در این مورد هم بی‌بهره نماند‌ و حتی در فصولی که شکار ممنوع بود، اتباع آن مجوز شکار دریافت می‌کردند! با اینکه «کانون شکار ایران» به عنوان یک سازمان مستقل در جهت حفظ نسل وحوش و اجرای مقررات شکار در سال 1335 تأسیس شد و بعدها در سال 1346 سازمان شکاربانی و نظارت بر صید و در سال 1350 سازمان حفاظت محیط زیست جایگزین آن گردید، ولی استفاده درباریان و آمریکایی‌ها از امتیازات خود همچنان ادامه داشت.

در این بین، عبدالرضا پهلوی، برادر ناتنی شاه، که ریاست کانون شکار ایران را برعهده داشت، خود تبدیل به یک شکارچی بین ‌المللی شده بود و حتی در بسیاری از کشورها که ارتباط چندانی هم با ایران نداشتند، مانند کره شمالی و مغولستان، به شکار نایاب‌ترین گونه‌های حیات وحش می‌پرداخت. او اجازه داشت برای تفریح و سرگرمی هرگونه جنبده‌ای را شکار کند. عبدالرضا پهلوی یکی از بزرگترین شکارچیان و مجموعه‎داران شکار در ایران بود. تصاویر منتخبی که در اینجا به حضورتان تقدیم می‌گردد، می‌تواند نمایانگر بخش بسیار کوچکی از اَعمال جنون‌آمیز او در زمینه شکار حیوانات در ایران و دیگر نقاط دنیا، که شامل گونه‌های نادر جانوری نیز می‌شد، می‌باشد.